Το σχέδιο, αυτό το εργαστήρι της φόρμας. Η αρχή και το τέλος. Υπάρχουν ζωγράφοι που δεν σχεδιάζουν ποτέ, μα πόσο το μάτι τους έχει δουλέψει, έχει σμιλέψει το πραγματικό με αέναη παρατήρηση.
Χαρά σ' εκείνους που δοθήκανε στο σχέδιο, όσο και στη ζωγραφική. Με ελαφριά εξόπλιση μπόρεσαν να εντοπίσουν το όνειρό τους, να αναμετρήσουν τις δυνάμεις τους μέσα στη λιτότητα και τη σκληράδα του μαυρόασπρου. Γράψανε τη σκέψη τους με τη δύναμη της γραμμής, εξασκηθήκανε στους τόνους και στο ντεγκραντέ, πριν ακόμα γεννηθεί η αισθησιακή και πληθωρική έκρηξη του χρώματος...
Τέτοιος καλλιτέχνης είναι και ο Καράς. Το σχέδιο υπήρξε γι' αυτόν, πάντοτε, ο τόπος όλων των αναζητήσεων. Στις δυσκολίες, στα αδιέξοδα, στην ανάγκη ενδοσκόπισης, αυτή η κατάδυση στο μαύρο, η αναζήτηση μέσα στα περιορισμένα αλλά και πόσο δυνατά μέσα του σχεδίου.
"Δεν άρχισα τίποτε χωρίς σχέδιο", λέει ο ίδιος. "Όλες οι ιδέες και όλες οι προσπάθειες για μια διεύρυνση καινούριων χώρων, ξεκίνησαν από το σχέδιο. Το σχέδιο δεν είναι μόνο ένας τρόπος ζωγραφικής. Ανταγωνίζεται τη ζωγραφική, είναι η ραχοκοκκαλιά όλης της τέχνης, η πεμπτουσία, η κινητήρια δύναμή της".
Αυτή η δήλωση ενός πραγματικού ζωγράφου και εξαιρετικού κολορίστα, εκπλήσσει και ρίχνει φως σε όλη τη σχεδιαστική του δραστηριότητα που δεν έπαψε ούτε στιγμή να πλαισιώνει το κατ' εξοχήν έργο, και να χρησιμεύει σαν αναλυτικό σχόλιο για την καλύτερη και πληρέστερη κατανόησή του. Γι' αυτό και τις ενότητες αυτές των σχεδίων μπορεί κανείς να τις αναγνώσει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. [...] (Από την έκδοση)