Ο Αχιλλέας Δρούγκας είναι ένας νέος στην ηλικία ζωγράφος, ωστόσο η δημιουργική του παρουσία στην τέχνη, ξεπερνά τα είκοσι χρόνια.
Περιδιαβάζοντας, αναδρομικά την εξέλιξη των αναζητήσεών του στον χρόνο, δεν μπορεί να μην θαυμάσεις τον συνεπή τρόπο που από το ένα έργο στο άλλο ολοκληρώνει από νωρίς μια εικαστική κατάθεση με προσωπικούς τόνους, άψογη τεχνική και εσωτερική συνοχή.
Ασφαλώς, τα έργα του των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων μας φαίνονται τώρα πιο οικεία, αφού είναι εκείνα που μετεξελίχθηκαν στην εκφραστική περίοδο της δεκαετίας του '80 και στον νεοκλασικισμό μιας άψογα ζωγραφισμένης εικόνας: είναι η σειρά έργων με τις νεκρές φύσεις στο τραπέζι ή σε εσωτερικούς χώρους, με την τόσο ρεαλιστική περιγραφή, τα οποία οργανικά πέρασαν στη θεματολογία τον ιστορικού διεθνισμού που αναφέραμε
προλογικά. Ωστόσο, η στυλιστική επιλογή και η εδραίωση αυτής της δουλειάς είχε γίνει ήδη στην προηγηθείσα εκφραστική περίοδο του καλλιτέχνη. Και η χαρακτική, που τότε είχε την θέση της ελαιογραφίας, συντέλεσε σ' αυτήν ακριβώς την ολοκλήρωση. [...] (Από την έκδοση)