Ἡ δογματική προσέγγιση τοῦ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη ἔχει μεγάλη εὑρύτητα λόγω τῆς ἀμερικανικῆς του κουλτούρας, τῆς ἀκαδημαϊκῆς ἔρευνας καί τῆς συμμετοχῆς του στούς οἰκουμενικούς διαλόγους.
Ἕνα σημεῖο πού πάντοτε τόνιζε καί πού προκαλοῦσε τούς ἀκροατές του εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει μιά ἐπιστημονική μέθοδο, μέ τήν ὁποία ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν κάθαρση (ἀγώνας κατά τῶν παθῶν), στόν φωτισμό (χωρισμό λογικῆς καί νοερᾶς ἐνέργειας, νοερά προσευχή στήν καρδιά) καί θέωση (κατά τήν εὐδοκία τοῦ Θεοῦ).
Ὁ καθένας μπορεῖ νά τήν ἀκολουθήση  καί νά διαπιστώση τήν πιστότητά της, ὅπως, στήν ἐπιστημονική κοινότητα, ἡ ἀνακοίνωση ἑνός πειράματος προκαλεῖ τούς ἐπιστήμονες νά τό ἐπαναλάβουν γιά νά ἐπιβεβαιώσουν τήν πιστότητα τοῦ ἀποτελέσματος. Ἡ βεβαιότητά του γιά τήν ἐπιτυχία τῆς μεθόδου τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ἐπιχειρηματολογία του μᾶς ὁδηγεῖ στήν πεποίθηση ὅτι ὁ ἴδιος τήν ἐφάρμοσε καί μιλοῦσε ἀπό προσωπική του ἐμπειρία.
Γίνεται ἀναφορά στήν δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν Ἁγία Τριάδα, τήν δημιουργία τοῦ κόσμου, τῶν νοερῶν δυνάμεων, τοῦ ἀνθρώπου, τήν πτώση, την ἐνανθρώπηση, τήν Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ καί τήν μετά θάνατον ζωή.