Ἀναλογιστήκαμε ποτέ ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶναι ἀσθένεια τῆς ψυχῆς;
Πῶς μπορεῖ κανείς νά ἀποδεσμευθῆ ἀπό τήν φιλαυτία, τήν φιληδονία, τόν φθόνο, τήν φαντασία.
Πῶς πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε τά ὄνειρα, τίς θλίψεις, τόν διάβολο, ποιά εἶναι ἡ πνευματική ἱερωσύνη, ἡ πνευματική πατρότητα, ἡ πνευματική ὑγεία.
Γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν, τήν θεία Πρόνοια, τήν ὑπέρβαση τοῦ θανάτου, τήν θέωση.
Ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου πού βρίσκεται στήν ἀνακάλυψη τῆς νοερᾶς ἐνέργειας καί στήν διάκρισή της ἀπό τήν λογική ἐνέργεια ξεκινᾶ μέ τήν συνειδητοποίηση τῆς ἀσθένειας καί τήν ἀναζήτηση θεραπείας καί θεραπευτοῦ.