Μεμονωμένα κομμάτια από έργα του Αισχύλου που δεν σώθηκαν ακέραια. Χαρακτηριστικά του διονυσιακού στοιχείου της ποίησης του μεγάλου τραγικού και της στενής σχέσης του με την ομηρική παράδοση.
Ο Αισχύλος, ο αρχαιότερος των τριών τραγικών, γεννήθηκε στην Ελευσίνα το 525 π.Χ. Πήρε μέρος στους Περσικούς πολέμους, στον Μαραθώνα, τη Σαλαμίνα και τις Πλαταιές. Το 484 π.Χ. κέρδισε το πρώτο έπαθλο σε θεατρικούς αγώνες, για να ακολουθήσουν 12 ακόμα νίκες του. Το 465 π.Χ. ηττήθηκε από τον νεότερό του Σοφοκλή και πικραμένος έφυγε στη Σικελία, όπου πέθανε το 456 π.Χ. Η παράδοση τού αποδίδει περισσότερα από 70 έργα, από τα οποία σώζονται 7 πλήρη (και αποσπάσματα από άλλα). Ο μεγαλοπρεπής λόγος του, γεμάτος από μεγαλοφάνταστες εικόνες, εμπνέει το αίσθημα του δέους και του υψηλού, ενώ η εισαγωγή του δευτεραγωνιστού, ο σχηματισμός των διαλογικών μερών και η επιμέλεια του όλου σκηνικού μέρους από τον ποιητή συνέβαλαν ουσιαστικά στη διαμόρφωση της τραγωδίας σε θεατρικό είδος, ώστε δίκαια ο Αισχύλος θεωρείται ο πρώτος δραματουργός. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)